UDDEL – ’t Was maondagmaa’n 3 december tweeduuzend achttien de leste manneninloop van ’t jaor. En dat was een mooie afsluuter van tweeduuzend achttien. Drie inwoeners uut Uddel kwamen praot’n over ’t Uddels dialect. Een taol die steeds meer achter de horizon verdwient.
Jan en Jannie Vermeer en Geurtje van den Hoek hadd’n mooie verhaal’n in ’t dialect. Veur de Uddels’n was ’t n’tuurlijk goed te verstaon, maar veur die meens’n die van buut’n kom’n was ’t goed oplett’n, van wat vertell’n ze noe.
A’n ’t lach’n te heur’n zou je denk’n dat ze ’t verstaon h’en. Want d’r is veul ‘elach’n. Nao afloop was d’r dan ok een geweldig applaus veur Jan, Jannie en Geurtje.
D’r waar’n te veul mooie stukjes om op uddel.info te zett’n, mer één d’r van steet hieronder.
Veur de duudelijkheid: d’r steet Gaat, dat is de naam van die boer, (Gerrit op z’n Hollands)
Boer Gaat in ’t Uddelermeer
Boer Gaat, dee nooit en nimmer,
An zwemm’n had edaon
Is woensdag veur ’t eers
Naor ’t Uddelermeer egaon
Zun vrouw zie nog waorschuwend
Man, gao toch nie in bad
Jie hen ok heel gien zwembroek
En ’t water is zo nat
Ut mag ok dunne wezen
Zei Gaat, zo spottend weg
A’k straks goed de gank heb
Gien snoekbaars die mien krieg
Mit ’t broekje van zun vrouw
Ging Gaat op ’t zwembad an
Hie wou zo greeg us teunen
Hoe een boertje zwemmen kan
De direktwaar van Dreesje
Was wat krap in ’t kruus
Daorumme nam hie uut veurzog
Wat gereedschap mee van huus
Bie ’t zwembad an ekommen
Ging alles wonder goed
Gaat stappen heel parmantig
’t Waoter tegemoet
Zo, gao jie ok us baoien
Vreug een meneer
Welnee, zei Gaat, ik gao zwemmen
’t Is veur de eerste keer
Ik doch, zei Gaat pochend
Da’k al wel zwemmen kan
Want ik heb een bak met vissen
Daor leir ik veule van
Toe scheut Gaat onder waoter
’t Was precies een snoek
Een deerne reup nog spottend
Gaat pas op je broek
Gaat dung eers de rugslag
En toen de schoelslag
Mer ut was ok krek ut zelfde
Want zinken dung ie toch
Ut wil nog niet aarg vlotten
Glimlachte een mevrouw
Boer Gaat antwoorden deftig
Mien piepen bin te nauw
Nao een half uurtje spartlen
In ut kostlijk nat
Nam Gaat buuten in de zonne
Nog een lekker zonnebad
De aandere dag had ie zo’n piene
De rugge dun gum zeer
Af en toe ging de arme keerl
As een raozende tekeer
Gaat nimp van zun levensdagen
Nooit meir een zonnebad
Daorvan had Gaat noen toch zeker
Veurgoed genog ehad.
