Als er één ding is dat bijen ons kunnen leren, is het de kracht van samenwerking. In een land dat steeds meer verdeeld lijkt, waar mensen uit verschillende hoeken van de wereld hun plek proberen te vinden, werken de bijen onvermoeibaar door. In stilte, bouwen zij aan iets dat groter is dan zichzelf. Ze maken honing, bestuiven gewassen en zorgen voor een mooi evenwicht in de natuur. Laten we eens naar ze kijken om te begrijpen hoe we zelf samen kunnen leven.
In de bijenkorf heeft iedere bij een taak. De één verzorgt de larven, de ander haalt nectar en weer een ander verdedigd het bijenvolk. Alles draait om samenwerking en onderlinge afhankelijkheid. Geen bij wordt buitengesloten omdat die ‘anders’ is, want iedereen draagt op zijn manier bij aan het grotere geheel. Dit doet me denken aan de mensen om ons heen en als ik de knuppel in het welbekende hoenderhok mag gooien, denk ik nu met name aan de buitenlanders die in onze samenleving hun plek zoeken.
Zoals de werkbij zich aanpast aan de behoeften van de bijenkorf, vinden migranten en nieuwkomers manieren om bij te dragen aan hun nieuwe omgeving. Ze werken veelal in bepaalde sectoren zoals de landbouw, de zorg en de schoonmaakindustrie en verrichten werk dat essentieel is voor ons dagelijks leven. Ze komen uit verschillende landen en culturen en ze hebben verschillende achtergronden, maar net zoals de bijen werken ze mee aan het grotere geheel: onze samenleving.
Terwijl de bijen in de korf verwelkomd worden voor hun bijdrage, staan wij als mensen niet altijd zo open voor degenen die ‘anders’ zijn. Ze worden vaak geconfronteerd met vooroordelen en uitsluiting. We vergeten dat een samenleving net als een bijenkorf, niet kan functioneren zonder elke bijdrage. Groot of klein, zichtbaar of onzichtbaar.
Natuurlijk is alles rondom een bijenvolk niet volmaakt. In de korf zijn er problemen met parasieten, buiten probeert de Aziatische Hoornaar het bijenvolk te verstoren. Ook in onze samenleving lopen we tegen moeilijkheden en tegen grote verschillen aan.
Maar wat als we net zoals de bijen, zouden inzien dat we allemaal afhankelijk zijn van elkaar? Wat als we de kracht van samenwerking in plaats van uitsluiting zouden omarmen? In plaats van focussen op de verschillen, zouden we ons kunnen richten op hoe elke nieuwkomer iets bijdraagt aan onze samenleving, net zoals elke bij bijdraagt aan de korf. Want net zoals bijen de bloemen bestuiven waardoor ons voedsel kan groeien, verrijken migranten en nieuwkomers ons met nieuwe perspectieven, culturen, inzichten en vaardigheden.
Reageren op deze column? Mail naar redactie@uddel.info
