Het kan je gebeuren dat mensen bij een eerste ontmoeting geïnteresseerd zijn in welke hobby’s je hebt, zeker als ze weten dat je gepensioneerd bent. Dan komen er vragen zoals “Wat doe je de hele dag, heb je hobby’s?” Het hebben van een hobby geeft in het leven van elke dag afwisseling. De boog kan niet altijd gespannen staan. Al wil ik ervoor waarschuwen dat de spanningsboog van een hobby ook niet te strak moet staan. Dan kun je zo maar van het ene probleem in het andere komen. Daar schiet je niets mee op.
Ik wil graag een lans breken voor de hobby van tuinieren. Bij mij is deze van huis uit meegegeven. Dat begon al als kind bij het “mogen” helpen in de tuin, voornamelijk de groentetuin. In die tijd had je als gezin een tuin om elke dag te kunnen eten van wat de tuin opbrengt. Wat over was in de zomer werd verwerkt voor de winter. Daar zat behoorlijk veel werk aan. Het was niet altijd leuk als kind om alleen maar te mogen opruimen. Geleidelijk aan kreeg je meer verantwoordelijk werk, zoals zaaien en oogsten. De liefde voor het “vak” groeide met de groente mee.
Voor later bleek het werk in moestuin een prachtige combinatie met het werk voor de klas. Er waren raakvlakken met het omgaan met de kinderen. Voor beiden is geduld en vertrouwen erg belangrijk. Ik wil ieder aanraden om naast je werk in je vrije tijd in de tuin bezig te zijn. Het in de buitenlucht bezig zijn geeft ontspanning. Je kunt al doende je gedachten de vrije loop laten gaan. Je komt langzamerhand tot rust, zeker ook als er spanningsvolle momenten in je leven zijn. Het is mij meermalen overkomen dat je tijdens het tuinieren de beste ideeën kreeg voor je werk, zonder dat je merkte zo met je dagelijks werk bezig te zijn. Doen en denken, denken en doen: die combinatie van werk en hobby in balans geeft de beste ontspanning.
Zeker met een groentetuin moet je rekening houden met de weersomstandigheden: het juiste moment om te zaaien, te onderhouden (wieden) en te oogsten. Dat paste niet altijd in het dagschema van je werk. Je hebt het voordeel dat je in de zomer ’s avonds laat nog in de tuin bezig kunt zijn. Dat gaf nog weleens reacties van voorbijgangers. Daar was zelfs een rijmpje voor: “Als de zon staat in het westen, zijn de luien op z’n beste”. Daar kon je het dan mee doen.
Nu, eenmaal gepensioneerd, is het een voorrecht om een groentetuin te hebben en daarin bezig te zijn. Tuinieren geeft ontspanning, maar kost zeker ook inspanning. In deze leeftijdsfase mag het allemaal wat langer duren dan voorheen: je hebt de mogelijkheid je werkzaamheden in tijd te verdelen. Voor senioren is lichaamsbeweging goed en de buitenlucht geeft de noodzakelijk vitamientjes.
Werken in de groentetuin zit vol levenslessen. Je bent allereerst afhankelijk van het weer. Je kunt op papier precies weten hoe en wat je doen moet, wanneer je moet zaaien, wanneer je moet water geven enz. Maar… je hebt het weer niet in de hand. En al doe je nog je zo je best, wij kunnen het niet laten groeien. Dat geeft weer hoe afhankelijk we zijn van onze Schepper. We leren te leven in het spanningsveld van wat Hij ons schenkt en tegelijkertijd mogen we niet stil zitten. Bid en werk.
Ook leren we omgaan met teleurstellingen. Ondanks veel inspanning kan de oogst minimaal zijn of zelfs mislukken. Het ene kan tegenvallen, terwijl je achteraf tot je verwondering steeds mag zeggen dat er altijd weer genoeg gegroeid is. Zo leer je leven met voor- en tegenspoed.
Bij elke hobby sluipt het gevaar van overdrijven binnen. Het gevoel te hebben dat jij de beste en grootste en lekkerste aardbeien hebt: een les om bescheiden te blijven. Aan de andere kant kan niemand ontkennen dat er niets boven je eigen verbouwde groente gaat. Hoe vers wil je het hebben?!
Als laatste hebben we de opdracht, ook in je eigen tuin, op een verantwoorde manier om te gaan met de natuur. Dat is van alle tijden , maar zeker nu een opdracht en een uitdaging.
Tuinieren: een aanrader voor iedereen!
- overal: in grote en kleine tuinen, op je balkon, achter op je stoep.
- gezond voor lichaam en geest.
